โมโกจู มีดีกว่าหินเรือใบ

โมโกจูอีกหนึ่งปลายทางที่หลายคนคงเคยได้ยินมาบ้าง ว่าต้องอึดมากๆ เพราะเส้นทางไม่ได้ง่ายเลย อีกหนึ่งรีวิวที่ทำให้คุณเห็นภาพ โมโกจู มากขึ้น จากคุณ Elapidae สมาชิกพันทิปดอทคอมค่ะ 

__________________

ในแวดวงนักท่องทางท่องไพรชื่อ ‘โมโกจู’ มักจะผ่านมาให้ได้ยินอยู่เสมอๆ review ก็มีให้อ่านอยู่มากมาย ซึ่งทุก review ก็จะเขียนเหมือนกันหมดว่าเดินทางลำบาก เหนื่อย โหด ต้องเดินขาลากกว่าจะไปถึง (ไป-กลับ ตั้ง 64 กิโลเมตรนี่เนอะ) ท้ายที่สุดก็จะไปจบที่ความสวยงามของทิวทัศน์กว้างไกลสุดสายตาของหินเรือใบ (กระทู้นี้ก็มีแน่นอนไม่ต้องกลัว) แล้วระหว่างทางล่ะมันมีอะไรน่าสนใจบ้าง ? เป็นคำถามที่ติดค้างคาใจผมมาตลอด เพราะถ้าแค่เข้าไปถ่ายรูปคู่กับหินเรือใบแค่นั้นยังไม่มีพลังพอที่จะให้ผมสละเวลาตั้ง 5 วัน 4 คืน เข้าไป จนเมื่อเริ่มมีกระแสการต่อต้านเขื่อนแม่วงก์ และเริ่มมีรายงานการพบเห็นเสือในพื้นที่หลายครั้ง ‘โมโกจู’ จึงเริ่มมีความน่าสนใจสำหรับผม เพราะถ้ามีเสือแสดงว่าป่าผืนนั้นต้องมีความไม่ธรรมดาซ่อนอยู่
ควรรู้ก่อนเดินทาง
- ยอดเขาโมโกจู เป็นภาษากะเหรี่ยงแปลว่า ‘คล้ายว่าฝนจะตก’
- เป็นส่วนหนึ่งของผืนป่าตะวันตก ผืนป่าที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย ทิศเหนือติดอุทยานแห่งชาติคลองลาน ทิศใต้ติดเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง
- มีทั้ง Trip 5 วัน 4 คืน และ 3 วัน 2 คืน (มีรถไปส่งที่แคมป์แม่กระสาแล้วจึงเริ่มเดิน)
- จะใช้บริการลูกหาบ หรือไม่ก็ได้ (แจ้งล่วงหน้า) 
- 16 กิโมเมตรแรกแค่วัดใจ 8 กิโลเมตรก่อนถึงยอดนี่ของจริง
- เปิดให้เข้าแค่ 4 เดือน (พฤศจิกายน – กุมภาพันธ์) และจอง Trip ยากมาก 

สำหรับกลุ่มผมขอไม่ใช้บริการลูกหาบ แบกเองทั้งหมดตลอดระยะเวลา 5 วัน 4 คืน เลยอยากจะแนะนำไอเดียเล็กๆน้อยๆ ในการจัดของเดินป่าระยะไกลขึ้นยอดโมโกจูโดยไม่ใช้บริการลูกหาบ 

แน่นอนครับทุกอย่างต้องเบา และ เกิดขยะน้อยที่สุด ชุดเดินป่า 1 ชุด ชุดนอน 1 ชุด (แนะนำที่เป็น Heattech ของ Uniqlo ราคาถูกและเบา) เสือกันหนาว 1 ตัว เครื่องนอนเป็น Ultralight ทั้งหมด หรือใครจะผูกเปลนอนก็เป็นตัวเลือกที่ดีครับ รองเท้าเดินป่า รองเท้าแตะ (สำคัญมาก) ไฟส่องสว่างควรเป็นแบบคาดศีรษะเพราะจะคล่องตัวมาก เครื่องครัว อาหารต้องคำนวณเอาครับประมาณ 13 มื้อ แนะนำกับข้าวสำเร็จรูป บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ข้าวสาร ของหวานสำหรับให้พลังงาน ผมแนะนำ Nutella และสุดท้าย ipod ช่วยให้ลืมความเหนื่อยได้มากโข ผมใช้กระเป๋าความจุแค่ 32 ลิตร ใส่ได้สบายๆ ครับ

แคมป์แม่กระสา 16 กิโลเมตร

จากที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่วงก์จะต้องเดินขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ทางเรียบครับ (กำลังทำถนนตัดเข้าแคมป์แม่กระสา) แต่ขอเตือนว่าร้อนมาก มีเนินให้เดินขึ้นมากมาย ถ้าไปอ่าน review อื่นๆจะบอกว่าเดินง่ายทางราบ ไม่ราบนะครับ ขึ้นๆลงๆตลอด มีมอขี้แตกที่สูงเอาเรื่องอยู่ 
เดินมาได้สักพักสิ่งที่คิดว่ายังไงก็ต้องหาดูให้ได้ก็คือร่องรอยอะไรก็ได้ของเสือโคร่ง ซึ่งผมมองหามาตลอดทาง แล้วก็เจอจนได้ เป็นรอยเท้าเก่าของเสือโคร่งขนาดใหญ่ น่าจะทิ้งไว้ตั้งแต่ช่วงปลายฝนที่ผ่านมา
ผืนป่าแม่วงก์ มีรายงานเสือโคร่งอย่างน้อย 10 ตัวในพื้นที่ เป็นเสือเต็มวัย 8 ตัว และลูก 2 ตัว จากจำนวนประชากรเสือโคร่งประมาณ 250 ในประเทศไทย และมี 3 ตัวที่เกิดในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งพบเข้ามาหากินบริเวณป่าแม่วงก์ แสดงให้เห็นเลยว่าผืนป่าตะวันตกแห่งนี้มีความสำคัญแค่ไหน สัตว์ป่ามีการใช้ประโยชน์ตั้งแต่ห้วยขาแข้งจนไปถึงอุทยานแห่งชาติคลองลาน ‘เสือพีเพราะป่าปก ป่ารกเพราะเสือยัง’ 
ภาพเสือโคร่งที่ถ่ายจากกล้องดักถ่าย (Camera Trap) ในป่าแม่วงก์
HKT115 เป็นลูกเสือเกิดในห้วยขาแข้ง ตอนต้นปี 2548 ปี 2555-56 ถ่ายภาพ HKT115 ได้อีกครั้งในอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ พร้อมลูก 2 ตัว

ตลอดระยะทางจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จนมาถึงแคมป์แม่กระสา หากใส่ใจสองข้างทางเดินอย่างไม่ต้องรีบร้อนนักจะพบร่องรอยของสัตว์ป่าอยู่ทุกระยะ โดยเฉพาะจุดที่มีแหล่งน้ำ จะพบร่องรอยสัตว์เข้ามาใช้ประโยชน์อย่างมากมาย
รอย หมาจิ้งจอก (Canis aureus) ตอนแรกคิดว่าเป็นหมาใน (Cuon alpinus) แต่ลองให้พี่เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าช่วยดูก็คิดว่าน่าจะเป็นหมาจิ้งจอกมากกว่า เพราะรอยบ่งชี้ว่ามีตัวเดียวต่างกับหมาในที่จะอยู่เป็นฝูง
รอย หมูหริ่ง (Arctonyx collaris) หากใครนึกไม่ออกว่าหน้าเป็นอย่างไร ให้นึกถึงตัว Badger สัญลักษณ์บ้าน Hufflepuff ใน Harry potter ดูครับ 
รอย เสือดาว (Panthera pardus)
ภาพเสือดาวที่ถ่ายจากกล้องดักถ่าย (Camera Trap) ในป่าแม่วงก์ ลายบนตัวรู้จักกันดีในชื่อ ‘ลายขยุ้มตีนหมา’
รอยที่ผมมองข้ามไปจนพี่พิทักษ์ป่าชี้ให้ดู นั่นคือรอยสมเสร็จ (Tapirus indicus) 1 ใน 15 สัตว์สงวนของไทย
ภาพสมเสร็จที่ถ่ายจากกล้องดักถ่าย (Camera Trap) ในป่าแม่วงก์
รอยช้างและรอยหมูป่า
บริเวณแหล่งน้ำนอกจากจะมีรอยสัตว์แล้ว ผีเสื้อยังเยอะอีกด้วยหากใครชอบถ่ายแมลงหลากสีพวกนี้รับรองไม่ผิดหวังครับ
เสี้ยนดิน Dorylus sp.
งูเขียวหัวจิ้งจก (Ahaetulla prasina) เป็นงูที่มีความผันแปรของสีมาก งูโทนสีเหลืองจะเรียก ‘งูกล่อมนางนอน’ งูโทนสีเทาจะเรียก ‘งูง่วงกลางดง’
หมาไม้ (Martes flavigula) เห็นกันแค่แว่บเดียว ก่อนจะกระโจนเข้าข้างทางในระยะที่ไกลมากๆ โชคดีที่ถ่ายได้ทัน

ออกจากที่ทำการอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ราวๆ 9 โมงเช้า ประมาณบ่าย 2 โมงก็ถึงแคมป์แม่กระสา ที่แคมป์นี้มีห้องน้ำ และมีลำธารให้ลงอาบน้ำได้ครับ ค่อนข้างสบายทีเดียว 
แคมป์แม่เรวา 4 กิโลเมตร

เราออกจากแคมป์แม่กระสาราวๆ 8 โมงเช้า การเดินไปแคมป์แม่เรวาเป็นระยะสั้นๆ แค่ 4 กิโลเมตร ทางเดินง่ายครับ ทางราบแทบจะตลอดเส้นทางตัดผ่านป่าไผ่ ในเส้นทางนี้หากสังเกตให้ดีจะเห็นกล้องดักถ่ายภาพสัตว์ป่าติดตั้งอยู่เป็นระยะๆ ครับ
แคมป์แม่เรวาก็ค่อนข้างสะดวกสบายครับ มีห้องน้ำและลำธาร แถบบรรยากาศก็ดีมากด้วย และใกล้ๆแคมป์แม่เรวา ก็มีน้ำตกแม่รีวาระยะทางประมาณ 4 กิโลเมตร เป็นน้ำตกใหญ่กลางป่า ไปนอนแช่น้ำสัก 2 ชั่วโมงก็เข้าท่าอยู่ครับ
น้ำตกแม่รีวา ในภาษากะเหรี่ยงแปลว่า ‘น้ำตกคลองหินสีขาว’ ก็สมชื่อครับ
ด้วยลักษณะของป่ารอบๆแคมป์แม่เรวา เหมาะสำหรับการลองเดินสำรวจตอนกลางคืนมาก ผมเลือกที่จะเดินเลียบลำธาร เพื่อป้องกันการหลงทางเพราะว่าป่านี้ผมไม่คุ้นชินเพราะเพิ่งเคยเข้ามาครั้งแรก การเดินช่วงแรกไม่ค่อยเจออะไรมาก ส่วนใหญ่เป็นสัตว์ที่เจอได้ทั่วไปตามระบบนิเวศริมลำธาร
กบทูด หรือ เขียดแลว (Limnonectes blythii) กบขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย
อึ่งกรายหนังปุ่ม (Leptolalax pelodytoides)
นกกางเขนน้ำ นอนตัวกลมฟู
พวกตัวยาวๆ ที่หวังว่าจะได้เจอ ก็เจอแต่คราบ

เดินไปได้สักพักก็คิดว่าคืนนี้คงไม่เจออะไรแล้วมั้ง กำลังจะกลับแคมป์แต่แสงไฟฉายดันไปกระทบกับตาสัตว์คู่หนึ่งบนเนินดินเหนือลำธาร แว่บแรกที่เห็นคิดว่าเป็น พวกแมวแน่ๆ ไม่แมวดาว ก็แมวลายหินอ่อน 
ภาพแมวลายหินอ่อน (Pardofelis marmorata) ที่ถ่ายจากกล้องดักถ่าย (Camera Trap) ในป่าแม่วงก์

ดูท่านั่งสิครับมันชวนให้คิดไปในทางนั้นจริงๆ หลังจากลั่นซัตเตอร์ภาพนี้ออกไป หัวใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ สัตว์ตัวนั้นเหมือนจะรู้ตัว หลบหายเข้าไปในดงไผ่ ผมดับไฟยืนอยู่นิ่งๆ สักพักแล้วเปลี่ยนไฟจากแสงขาวที่มีความสว่างสูง มาเป็นแสงสีแดงที่มีคลื่นความยาวแสงสั้นกว่า
ตาคู่นั้นยังอยู่แต่อยู่ในระยะที่ไกลขึ้น ผมค่อยๆเดินขึ้นเนิน ตาคู่นั้นก็ขยับเช่นกัน แต่เป็นไปด้วยความเนิบช้าไม่ตื่นตระหนก เหมือนกำลังไต่ขึ้นในระดับที่สูงขึ้น ผมหยุดและเปลี่ยนจากแสงสีแดงเป็นแสงขาว แล้วก็ได้เห็นเต็มๆตาเลยครับ เป็นสัตว์ที่สวยงามมากเท่าที่เคยเห็นในป่า 
ชะมดแปลงลายแถบ หรือ อีเห็นลายเมฆ (Prionodon linsang) เป็นสัตว์ที่เรารู้จักเกี่ยวกับมันน้อยมาก และเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ตามการจัดอันดับของ IUCN (International Union for Conservation of Nature) ปกติการเจอสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในธรรมชาติว่ายากแล้ว แต่สัตว์ที่ให้ความร่วมมือ ไม่ตื่นตระหนก จนผมค่อนข้างมีเวลาสังเกตพฤติกรรมอยู่ได้นานพอสมควร จนคิดว่าได้ภาพที่ทรงคุณค่ามากที่สุดมาชุดนึงเลย ผมปิดและเปิดไฟอยู่เป็นระยะๆเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนจนเกินไป ราวๆ เกือบ 40 นาที เค้าจึงค่อยๆไต่ลงมาพื้นราบ หันมามองกัน แล้วเดินหลับหายไปในดงไผ่
แคมป์ตีนดอย 8 กิโลเมตร

นิยามสั้นๆ ‘โหด’ ครับ ระยะที่ต้องไต่ขึ้นยอดเป็นทางชันตลอด ควรออกแต่เช้าครับจะได้ไม่ร้อน และถึงแคมป์เย็นจนเกินไป ป่าในระยะนี้ก็จะเริ่มเปลี่ยนครับ ผมสังเกตว่าในระยะที่ขึ้นแคมป์ตีนดอยนี้จะเจอร่องรอยมูลของเสือดาว และหมีอยู่เป็นระยะๆ เลยมองสูงๆตามคบไม้อยู่ตลอดเผื่อจะโชคดีได้เห็นตัวบ้าง
หลายคนที่เคยพิชิตโมโกจูกันมาแล้วมักจะเรียก 8 กิโลเมตร นี้กว่า 8 กิโลเมตรนรก
รอย กระทิง (Bos gaurus)
ภาพกระทิง ที่ถ่ายจากกล้องดักถ่าย (Camera Trap) ในป่าแม่วงก์
รอยหมี
มูลเสือดาว จะพบเส้นขน กระดูด หรือกีบของเหยื่อปนอยู่ในมูล

ก่อนถึงแคมป์ตีนดอน จะมีแหล่งน้ำแค่ 2 แหล่ง เป็นลำธารเล็กๆทั้ง 2 ที่ คือคลองหนึ่ง และ คลองสอง ซึ่งเมื่อถึงคลองสองต้องตุนน้ำขึ้นไปด้วย เพราะแคมป์ตีนดอยจะไม่มีแหล่งน้ำครับ นั่นแปลว่าจะไม่ได้อาบน้ำนะครับ บริเวณคลองสองจะมีขวดน้ำให้กรอกตุนน้ำขึ้นไปครับ กรอกไปพอประมาณเพราะระยะสุดท้ายนี้ก็ชันเอาเรื่อง 
ถ้าไม่อยากพลาดไปชมพระอาทิตย์ตกที่ยอดโมโกจูก็ควรขึ้นไปให้ถึงแคมป์ตีนดอยก่อน 4 โมงเย็น เพราะจากแคมป์ตีนดอย ต้องเดินขึ้นไปอีกประมาณ 1 กิโลเมตรเพื่อให้ถึงยอดโมโกจู
ผู้พิทักษ์ป่า

ตลอดระยะที่เดินเข้ามาจนถึงแคมป์ตีนดอย ผมจะเห็นพี่เจ้าหน้าที่คอยเก็บข้อมูลต่างๆ อยู่เป็นระยะๆ ทั้งพิกัดแผนที่ ร่องรอยสัตว์ เก็บตัวอย่างมูลสัตว์ ผมเจออะไรก็จะชี้ให้พี่เจ้าหน้าที่ดู พี่เจ้าหน้าเจออะไรก็จะชี้ให้ผมดู แลกเปลี่ยนความรู้กันและกัน ได้ยินมาว่าเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า 1 คน เฉลี่ยต้องดูแลพื้นที่ป่าถึง 5000 ไร่ ได้ยินตัวเลขแบบนี้ก็ตกใจอยู่ มันไม่ใช่น้อยๆ ทั้งที่มีความเสี่ยงสูงในหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเมื่อเจอกับกลุ่มการลักลอบตัดไม้-ล่าสัตว์ป่า เร็วๆนี้ก็มีข่าวเจ้าหน้าที่บาดเจ็บสาหัสจากการปะทะกันในเขตคลองลาน การคุยกันในวงสนทนาว่าบางทีปืนก็ยิงไม่ออก ปืนมันเก่า ยิงไม่ทันเค้า เหมือนเป็นเรื่องตลกขบขันในวงรอบกองไฟ แต่ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างใหญ่เลยทีเดียวในสวัสดิการและสวัสดิภาพของเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า
"ผู้ดูแลอธิปไตยของภาคใต้คือทหาร ส่วนอธิปไตยสัตว์ป่าของประเทศพวกผมเป็นคนดูแลเอง"
- สมบัติ โพธิ์จันทร์ - 
เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า อุทยานแห่งชาติแม่วงก์
ยอดโมโกจู 1 กิโลเมตร

ตรากตรำกันมาถึง 3 วัน จนในที่สุดก็มาถึงยอดในฝันของหลายๆคน ทิวทัศน์รอบตัวก็สวยงามสมคำร่ำลือแบบ 180 องศา มีคนเคยปรามาสไว้ว่า พระอาทิตย์ตกดูที่ไหนก็เหมือนกัน แต่เรานักเดินทางต่างรู้ดีว่า ‘ไม่เหมือนกัน’
หลังอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว เราบอกพี่เจ้าหน้าที่ขึ้นมาด้วยให้พี่ลงไปพักผ่อนที่แคมป์ก่อนได้เลยไม่ต้องห่วงพวกผม จะขอนั่งดูดาวก่อนแล้วจะกลับลงไปแคมป์ดึกหน่อย ก่อนจะมาผมคำนวณไว้แล้วว่าช่วงที่ขึ้นถึงยอด เป็นช่วงขึ้น 2 ค่ำ พระจันทร์ยังมืดอยู่ (waning crescent 1 %) และลับขอบฟ้าตอนประมาณ 1 ทุ่ม และท้องฟ้าตลอด 3 วันที่ผ่านมาช่างสดใสเป็นใจยิ่งนัก 
เมื่อกลุ่มดาวนายพราน (Orion) โผล่พ้นขอบฟ้า ท้องฟ้าเริ่มมืดสนิท การจับช้าง (เผือก) จึงเริ่มต้น
กลับมานอนที่แคมป์ตีนด้วยด้วยความอิ่มเอมใจ
ดูพระอาทิตย์ตกแล้วจะไม่ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นก็กระไรอยู่ ยอดโมโกจู มีความสูง 1,964 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล สูงที่สุดในผืนป่าตะวันตก เหมือนได้ปิดตำนานของตัวเองไปอีก 1 ยอดเขาที่เป็น สุดปลายฝันของนักเดินทางหลายๆคน สวยจริงๆ ครับ 
เดินมาให้ถึงคิดว่าว่ายากแล้ว ปีนขึ้นไปถ่ายมุมยอดนิยมบนหินเรือใบนี่ยากกว่า
ดั่งคำกล่าวที่ว่า . . ผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าคิดจะไปนอนกลางดินกินกลางป่าสัก 4-5 คืน เขาย่อมต้องเลือกเพื่อนเดินทางอย่างเคร่งครัดพิถีพิถัน หากมีอันใดเข้ากันไม่ได้ระหว่างไต่เลาะไปตามสันเขาเนินชัน ยามถึงจุดพัก น้ำในลำห้วยคงมีรสชาติฝาดเฝื่อน ไม่คุ้มกับการเดินทางมาแสนไกล สายน้ำและทางช้าง - เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
ขอขอบคุณ พี่สมบัติ และ พี่สมบัติ 2 เจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า ที่ดูแลเราอย่างดีตลอด Trip ทำให้เรารู้จักป่าแม่วงก์ดียิ่งขึ้น
แม่วงก์ . . . ผืนป่าแห่งความหวัง

:: Forest of Hope

______________________

ขอบคุณเรื่องราวและภาพจากคุณ Elapidae สมาชิกพันทิปดอทคอม